Ons weerzien met Ted & Bob was weer eens ouderwets gezellig. Ze hadden nog een oude studievriend, John, meegenomen die ze al 30 jaar niet meer gezien hadden. Het werd behoorlijk laat en de biertjes stroomden veelvuldig. De eigenaresse van het motel kwam zelfs nog even schelden, want ze had klachten van de buren gekregen!
Vanochtend moesten ze alweer vroeg weg, want Bob's auto stond in St. George, waar deze was gestrand met motorpech. Hopelijk heeft de garage zijn pickup kunnen repareren.
Waarschijnlijk zullen ze tijdens onze reis ons nog wel ergens opzoeken...
Vandaag uitgeslapen en toen de Hole in Rock Road opgereden, op weg naar Peekaboo canyon. Hetgeen eindigde met een klein drama. De vorige keer was ik als enigste de canyon ingeklommen en toen niet tot het eind gekomen. Caro wilde het nu wel eens proberen maar moest net voor het einde afhaken. Had ik ook moeten doen. Overmoedig als ik was toch doorgegaan naar het einde, waar een dropoff van zo'n 6 meter wachte. Een jong koppeltje ging me voor, hij was een doorwinterde bergbeklimmer. Mijn statief wilde hij wel mee naar onderen nemen. Waarvoor veel dank. Maar ik had ook nog mijn dure camera om. En het was me te stijl en glad. 
De weg naar terug naar boven was ook geen optie want daar wachte een wand van 2 meter zonder enig houvast. Na een half uurtje kwam er gelukkig weer een koppeltje langs die me weer naar boven hebben geholpen. De hele klim terug was een hel. Mijn linkerhand was al enkel dagen pijnlijk van de jicht en door het geklim deed het helse pijn. Na een uurtje stond ik weer boven en kon ik eindelijk wat drinken (Caro had het water en mijn fototas).
De komende dagen maar wat rustig aan doen en voorlopig geen canyoneering meer....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten